همایون سلیمی(متولد 1327 در تهران) از هنرمندان نوگرای ایران است و با نقاشی‌های‌ انتزاعی‌اش‌ شناخته می‌شود. در سال 1344 وارد هنرستان هنرهای زیبای تبریز شد. پس از اتمام این دوره به فرانسه سفر کرد تا دوره‌ی کارشناسی نقاشی را در بوزار پاریس بگذراند. او پس از دریافت درجه‌ی کارشناسی ارشد زیبایی‌شناسی و دکتری زیبایی‌شناسی خود از دانشگاه سوربون در سال 1370 به ایران بازگشت و فعالیت‌های آموزشی خود را با عضویت در هیئت علمی دانشگاه هنر تهران آغاز کرد.

دوره‌ی اول نقاشی‌هایش حال‌و‌هوایی نزدیک به نگارگری داشت، اما رفته‌رفته تحت تاثیر ویژگی‌های معماری ایرانی به سمت انتزاع هندسی محض سوق پیدا کرد.

سه اصل، یعنی هارمونی، توازن و سادگی در نگاه او، عناصر زیبایی‌شناسی ایدئالی هستند که با جستجوی شرایطی کاملا آزاد و رها سعی می‌کند به آن دست یابد و از این رهگذر به آرامش برسد. این هارمونی از طریق تکرار ریتم‌های هندسی، فرم‌های لوزی، ستاره‌ها ، مستطیل‌ها و مربع‌ها و کمپوزیسیون کلی پدید می‌آید. مهارت او در استفاده از آکریلیک مانع از غلبه‌ی مبنای هندسی ترکیب‌بندی‌ می‌شود و خصلتی نقاشانه و پویا به آثار او می‌بخشد.

آثار او در قالب کارنماهای انفرادی و گروهی متعددی در داخل و خارج از ایران به نمایش درآمده‌اند.