منیر شاهرودی فرمانفرمائیان (۱۳۰۱ قزوین – ۱۳۹۸ تهران) از پیشگامان هنر مدرن ایران و یکی از برجسته‌ترین هنرمندان عرصه آینه‌کاری و هندسه تزئینی است. او تحصیلات خود را در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران آغاز کرد و در سال ۱۳۲۴ برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت. در دانشگاه کورنل و سپس مدرسه طراحی پارسونز نیویورک در رشته تصویرسازی و طراحی گرافیک آموزش دید و با هنرمندان مطرحی چون ویلم دکونینگ، جکسون پولاک، اندی وارهول و رابرت نیومن آشنا شد.

 

پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۳۶، فرمانفرمائیان فعالیت حرفه‌ای خود را با الهام از فرهنگ، سنت‌های ایرانی و تلفیق آن با مدرنیسم غربی آغاز کرد. ویژگی اصلی آثارش بهره‌گیری از هندسه، نظم و ریتم، ترکیب ساختارهای هنر سنتی و آینه‌کاری با رویکردهای مدرن بود که پیوندی میان هنر تاریخی ایران و هنر معاصر ایجاد می‌کرد.

 

او نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی متعددی در ایران و خارج از کشور برگزار کرد؛ از جمله موزه هنرهای مدرن نیویورک، موزه لرد لایتون لندن و موزه هنری آتاوای کانادا. آثارش در بسیاری از گالری‌ها و نمایشگاه‌های جهانی به نمایش درآمد. همچنین در بی‌ینال‌های مختلف (از جمله بی‌ینال ونیز و بی‌ینال تهران) حضور داشت و موفق به کسب مدال طلای بی‌ینال تهران در سال ۱۳۳۷ شد.

 

فرمانفرمائیان در طول زندگی هنری خود سفرهای زیادی به شهرهای مختلف ایران انجام داد و نقش‌مایه‌های سنتی، معماری و آیین‌های بومی را وارد آثارش کرد. از جمله آثار شاخص او می‌توان به مجموعه‌های نقاشی قهوه‌خانه‌ای، پرتره‌ها، نقاشی‌های پشت‌شیشه و به‌ویژه آینه‌کاری‌های مدرن اشاره کرد که با دقت و نظم هندسی شکل گرفته‌اند.

 

در سال‌های پایانی، تالاری دائمی از آثار او در موزه هنرهای معاصر تهران افتتاح شد و در جشنواره‌های بین‌المللی از جمله سائوپائولو و ونیز جوایز متعددی دریافت کرد. منیر شاهرودی فرمانفرمائیان سرانجام در ۳۱ فروردین ۱۳۹۸ در منزل شخصی‌اش در تهران درگذشت.