علی اکبر صادقی یک نقاش  روایت‌گرا است. آن‌چه او را متفاوت می‌کند، دیدِ نو به جهان، ادبیات و اسطوره‌ است. شیوه‌ کار او را نوعی سورئالیسم ایرانی مبتنی بر نقاشیِ سنتی و قهوه‌خانه‌ای می‌دانند. در اغلب آثار وی، فرهنگ عامیانه، اساطیر ایرانی و سنت‌های تصویریِ ایرانی مثل پرده خوانی، بازآفرینی شده‌اند.جایزه اول تصویرگران کتاب آسیا در سال ۱۹۷۸ برای کتاب «عبادتی چون تفکر نیست»، جایزه اول جشنواره لایپزیک در سال ۱۹۸۰ به عنوان زیباترین کتاب پیروزی و جایزه اول گرافیک برای بهترین تصویر گری کتاب سال تهران در سال ۱۳۶۸ از جمله جوایزی است که صادقی دریافت کرده‌است.