سیاوش کسرایی متولد 1318 در تهران است، کودکی خود را درخراسان گذراند و در سن 18 سالگی به کرمانشاه مهاجرت کرد؛ در آنجا آموزش نقاشی را نزد خانم ترنر آغاز کرد؛ سپس در سن 20 سالگی برای تحصیل در آکادمی وین به اتریش مهاجرت کرد و تحت تاثیر مکتب وین شیوۀ نقاشی‌اش را برگزید.

در ابتدا بیش‌تر با تکنیک رنگ روغن کار می‌کرد اما تکنیک مورد علاقه‌اش آبرنگ بود و با همین تکنیک تعداد زیادی اثر هنری خلق کرد و به واسطه‌ی همین دوره از آثارش هم شهرت دارد. این آثار بیش‌تر دورنماهایی را تصویر می‌کنند که ملهم از مناظر سورئالیستی خلق شده‌اند.

کسرایی نقاشی توانمند است که در نقاشی‌های شاعرانه‌اش، نشانه‌های فرهنگ اصیل ایرانی را به‌روشنی می‌توان دید. او حکمت نهفته در آبرنگ‌هایش را با جدیدترین تکنیک‌هایی که در وین آموخته با نشانه‌هایی از فرهنگ ایرانی، عرفان و معرفت ذاتی و باطنی‌اش به نمایش می‌گذارد. او هرگز به اطاعت از افکار و ایدئولوژی‌های بازار هنر تن نداد و همواره بر مسیر خود مقید بود؛ از همین رو آثار خیال‌انگیزش را با اشراف کامل به فرهنگ و هنر بومی ایران و با شاعرانگی مختص خود ترسیم کرد و درنهایت توانست نقاشی‌هایی شرقی، خاص سبک و استنباط‌های شخصی خویش خلق کند.

دو اثر کسرائی در حراج تهران عرضه شده و به فروش رسیده است. 

سیاوش کسرائی در هشتم تیر ماه سال 1382 بر اثر برونشیت حاد در تهران درگذشت.