زندگی نامه ناصر اویسی

ناصر اویسی (زادهٔ ۱۳۱۳ تهران)، نقاش ایرانی و از فعالان مکتب سقاخانه است. مشخصه آثار او زنان زیباروی برگرفته از خورشید خانوم ایرانی و اسب‌های نیرومند و در حال حرکت و رنگ‌های درخشان است. آثار او نقاشی هایی تزئینی و با رابطه نزدیکی به نگارگری و پرده های قلمکار هستند ، او با نگاه به سنت نقاشی ایرانی_اسلامی آثاری بدیع و مدرن به سبک ویژه خود پدید می آورد ، آثاری که به چشم بیننده خوش می آید و همچون پنجره ای می باشند که از یک سو رو به سنت کهن نقاشان شرقی باز می شود و از سوی دیگر رو به هنر مدرن اروپا و آمریکا و در واقع آثار او پلی است میان هنر شرقی و غربی و اویسی به خوبی از پس این امر بر آمده است، گاهی نقاشی های او شباهت بسیاری با آثار ژازه تباتبایی دارند علل خصوص در آثاری که هر دو هنرمند دختر هایی را به تصویر کشیدند با الگو از نقاشی های قاجار و خورشید خانم های ایرانی، اما هنگامی که حیوانات پا به عرصه نقاشی های آنها می گذارند همچون اسب و شیر ، تفاوت قلم دو نقاش با یکدیگر مشخص می شود،او جوایز متعددی را از دوسالانه‌ها و نمایشگاه‌های بین‌المللی کسب کرده است. آثار او در موزه‌های آتن، بارسلونا، بلگراد، بروکسل، رم،تهران، مادرید، نیویورک، پاریس، لندن، زوریخ، برلین و چند شهر دیگر نگهداری می‌شود. آثار او ارتباط نزدیکی با مینیاتور و مجالس کتاب‌های قدیم ایران دارد. تازگی و لطافت موجود در طرح‌های او چشم‌ها را می‌نوازد. از دید نجف دریابندری پرده‌های نقاشی او دریچه‌هایی به دنیای قصه‌های ایرانی دارند که از پشت شیشه‌های رنگین دنیا را می‌نگرد. حتی در بسیاری از آنها یک رنگ چنان بر پرده غلبه دارد که این تصور را عینیت می‌بخشد، جزییات در آثار اویسی محو می‌شود، تصاویر در ابهام خوشایندی فرو می‌روند و آهسته به عدم می‌پیوندد گویی که این شیشه نمی‌گذارد به این دنیا زیاد نزدیک شویم.