Englishحسین محجوبی، نقاش برجسته معاصر، در سال ۱۳۰۹ در لاهیجان به دنیا آمد و از نوجوانی به نقاشی گرایش یافت. او پس از تحصیل در دبیرستان البرز، در سال ۱۳۳۸ از دانشکده هنرهای زیبا در رشته نقاشی فارغالتحصیل شد و همزمان آموزشهایی در معماری دید. استعدادش خیلی زود شناخته شد؛ چنانکه در سال ۱۳۳۵، پیش از پایان تحصیل، جایزه اول نمایشگاه انجمن ایران و آمریکا را به دست آورد.
محجوبی علاوه بر فعالیت در نقاشی، نقش مهمی در معماری منظر داشت. طراحی و ساخت پارک ساعی تهران و مشارکت در ایجاد مجموعهای از پارکها مانند ملت، لاله، نیاوران و جمشیدیه از جمله دستاوردهای شاخص اوست. جهان بصری خیالانگیز و شاعرانه آثارش سبب شد لقب «نقاش بهشت» را به او بدهند.
زبان تصویری محجوبی با درختان باریک و رو به رشد، اسبهای رها شده در طبیعت و بامهای سفالین شمال ایران شناخته میشود. او با سادهسازی طبیعت و تمرکز بر مناظری که معمولاً نادیده گرفته میشوند، جهانی شخصی و منحصر بهفرد میسازد؛ جهانی که حتی در نقاشی چشماندازهای غیرایرانی نیز ردّ و نشان گیلان و سبک امضادارش در آن دیده میشود. آیدین آغداشلو دربارهاش مینویسد که با دیدن آن درختان موازی، سفالهای سرخ بامها و اسبان آزاد، نام محجوبی فوراً به یاد میآید؛ او با رنگهای رقیق و قلمگذاری نرم فضایی آرام و دلنشین میآفریند که همزمان حس دلتنگی و خاطرهمندی را در خود دارد.
نقاشیهای محجوبی تنها بازنمایی طبیعت نیستند؛ او همچون هنرمندان انتزاعگرا، به ریتم، فضا و حرکت اهمیت میدهد و عناصر طبیعی را بستری برای ساماندهی این مفاهیم بصری میسازد. ظرافت خطوط سپیدارها و قلمگیری سیال اسبان نیز یادآور نگارگری ایرانی است؛ او با بیانی معاصر، تکنیکهای خطی و نقطهای مکاتب نگارگری را به نقاشی خود وارد میکند.
در طول زندگی حرفهای، بیش از نود نمایشگاه انفرادی و صدها نمایشگاه گروهی از او برگزار شد. نامزدی جایزه بینالمللی هانس کریستین اندرسن در سال ۱۳۵۷ برای کتاب افسانه باران و دریافت نشان «هنر برای صلح» در سال ۱۳۹۷ از افتخارات اوست. در اردیبهشت ۱۴۰۰ نیز، همزمان با تولد ۹۱ سالگیاش، سالن اختصاصی آثارش در باغموزه نگارستان افتتاح شد و همان سال خیابانی در تهران به نام او نامگذاری گردید.
حسین محجوبی در کنار نقاشی، در رویدادهای هنری، پژوهشهای فرهنگی و فعالیتهای آموزشی نیز حضور مؤثر داشت و بهعنوان یکی از چهرههای ماندگار هنر معاصر ایران شناخته میشود.